The innocent years

Οκτώβρης ’95 σε ένα τοιχάκι απέναντι από τα σπίτια μας καλυμμένοι με κουκούλες λες και θα βάφαμε στο πιο σκληρό σημείο, κάναμε το πρώτο μας κομμάτι. Έγραφε ‘’Tech’’. Ήταν μια λέξη που μου είχε κάνει στο sketchbook ένα πιο μεγάλο παιδί από το σχολείο ο Μάκης. Τα συναισθήματα εκείνης της βραδιάς δύσκολα περιγράφονται και κλείνουν μέσα τους έναν ολόκληρο κόσμο, μια ολόκληρη εποχή για μένα. Την εποχή που δεν υπήρχαν graffiti στους δρόμους και που κανείς δεν ήξερε τί ακριβώς ήταν αυτό. Με spray Cosmos και τις βαλβίδες τους να στάζουν και να κάνουν τις πιο άσχημες γραμμές (και λόγω της απειρίας μας). Ένας το προσχέδιο, άλλος το γέμισμα, άλλος τα highlights που δεν ήταν τίποτε άλλο από ένα αστέρι με ασημένιο χρώμα και οι υπόλοιποι με την σειρά μας τσίλιες.



Η εμπειρία ήταν τόσο οργασμική που αποφασίσαμε πως θα συνεχίζαμε να το κάνουμε αυτό μέχρι να βάψουμε όλη την γειτονιά μας. Έτσι και έγινε. Το επόμενο κομματι θα έγραφε ‘’Zone’’ και πάλι η γνωστή συνομοσία θα γινόταν. Είχε πιο πολύ κρύο εκείνο το βράδυ και μας έτρεξαν κιόλας. Το τελειώσαμε την επομένη. Όταν το δείξαμε με περηφάνια στα αλάνια της γειτονιάς δεν το πίστευαν πως ήταν δικό μας γιατί ήταν ‘’πολύ καλό’’. Εννοείται βέβαια ότι αυτό το κομμάτι δεν βλέπεται σήμερα τόσο χάλια που ήταν, αλλά έτσι ήταν τότε. Ήταν τα αθώα χρόνια του graffiti.



Γιατί τα λέω όλα αυτά? Μα φυσικά επείδη μέσα στην χρονιά που μας πέρασε αποφασίσαμε να αποδώσουμε ένα φόρο τιμής σε εκείνα τα χρόνια (που καμιά φορά μας λείπουν τόσο) παρέα με τον Gener, από τα πρώτα μέλη του crew, κάνοντας αυτά τα πρώτα 2 μας κομμάτια με πιο σύγχρονο σχέδιο. Πάλι όμως με Cosmos και τις βαλβίδες τους, χωρίς πολλά κοψίματα και διορθώσεις. Γιατί δεν ήταν τα skills που τόσο δοξάζονται σήμερα, αλλά η αγάπη για το άθλημα...



It was in October of ’95 when covered with full faces( as if we were going to paint on a hardcore spot!) we painted our first piece, ‘’Tech’’. The style was made for me by a more experienced guy from school. The feelings from that night are not easy to be described, because they contain a whole world, a whole era. The era where graffiti didn’t exist on the streets of Athens and people didn’t even know what graffiti was. With cheap spray cans not intended for graffiti and some crap caps we designed the most awful lines ever made. One would do the sketch, another one the fill in and another one the highlights etc. while the others where checking for cops.



It was an ‘’orgasmic’’ experience and that’s why we decided to keep doing it until we had our whole neighborhood covered by our pieces. Our next piece was ‘’Zone’’. The night we went out to execute it, it was very cold and we also had to leave it unfinished because people were shouting to us, threatening that they would call the cops. When we finally completed it, we showed it to the hood cats and they didn’t even believe it was ours because it was ‘’too good’’. Of course that piece was crap but that was the thing back in the day. It was the innocent years of graffiti for us.



But why am I telling you all these? Simply because during the year that just passed, me and another old member of the crew, Gener one, decided to bring back to life these days of ’95 by doing again the same way our first 2 pieces but with different, more up-to-day styles. Again with those crap paints and caps because it’s not about the skills that everybody praises nowadays, but for the love of it…



2357!