Μια κασετίνα άδεια από τσιγάρα
κι ένα τασάκι αποτσίγαρα,
Μικροί λόφοι από στάχτες,
καταφύγια, για της ζωής τους αποστάτες.
Εδώ που γεννηθήκαμε
τίποτα δεν μοιάζει ίδιο,
αυτή η πόλη μας έθαψε με πλήθος.
Κι ο ήλιος δεν μας βλέπει πια,
χλωμοί έχουμε μείνει,
να ρίχνουμε κλεφτές ματιές,
τα βράδια στη σελήνη.
2357!